W przebiegu osteoporozy występują różne powikłania, najczęściej w postaci złamań kości trzonów kręgowych, kości udowej i kości piszczelowej. Wyleczenie tej choroby nie jest niestety możliwe, jednak istnieją pewne środki minimalizujące wystąpienie objawów oraz spowalniające proces demineralizacji kości. Leki stosowane w przebiegu tej choroby muszą być dobierane indywidualnie, a kluczowe znaczenie dla ich efektywności ma aktywna profilaktyka.

Wskazania do przyjmowania leków

O rodzaju leków stosowanych na osteoporozę zawsze decyduje lekarz, na podstawie obliczeń metodą FRAX, która określa bezwzględne ryzyko złamania. W przypadku niskiego czynnika, leczenie polega na modyfikacji stylu życia, suplementacji wapnem i witaminą D oraz wykluczeniu potencjalnych zagrożeń zewnętrznych. Jeżeli densytometria wykaże wysokie ryzyko bezwzględnego złamania, konieczna okazuje się diagnostyka różnicowa oraz przeprowadzenie badań biochemicznych. U pacjentów powyżej 50. roku życia i z niepokojącymi wynikami, leki na osteoporozę wprowadzane są obowiązująco. Zastosowanie tych środków jest konieczne także w przypadku złamań niskoenergetycznych, które występują w głównej lokalizacji.

Rodzaje leków na osteoporozę

Osteoporoza może być leczona bisfosfonianami, a także wybiórczymi modulatorami receptorów estrogenowych. Pierwsze z tych środków wydawane są bez recepty, a ich zadaniem jest zahamowanie resorpcji kości. Bisfosfoniany zmniejszają ryzyko złamania kości kręgosłupa i szyjki kości udowej o nawet 40 proc. Ich stosowanie wiąże się jednak z pewnymi skutkami ubocznymi, ze względu na trudności z wchłanianiem z przewodu pokarmowego. Bisfosfoniany trzeba przyjmować na czczo i popijać wodą, a po spożyciu przez pół godziny nie można się położyć. W zależności od zaleceń specjalisty, leki te powinny być przyjmowane co tydzień, co miesiąc, co kwartał lub raz w roku.

Najskuteczniejsze leki na osteoporozę

Za najskuteczniejszy lek na osteoporozę uznawany jest denosumab, czyli ludzkie przeciwciało monoklonalne klasy IgG2. Jego działanie hamuje resorpcję kości, powstrzymując tworzenie i funkcjonowanie osteoklastów. Środek ten wpływa jedynie na układ kostny i nie wywołuje efektów ubocznych dla przewodu pokarmowego, dzięki czemu może być stosowany przez osoby starsze oraz pacjentów cierpiących na niewydolność nerek. Leki na osteoporozę to także wybiórcze modulatory receptorów estrogenowych, czyli przede wszystkim bazedoksyfen i raloksyfen. Ich stosowanie ogranicza prawdopodobieństwo złamań szkieletu osiowego, jednak wiąże się z podniesionym ryzykiem wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej.

Artykuł powstał we współpracy z firmą Norax Medical, dystrybutorem innowacyjnego sprzętu do badania osteoporozy System EchoS oraz ultrasonografów firmy Vinno. 

zobacz też: Osteopata – czym się zajmuje?
zobacz też: Czym zajmuje się ortopeda? Wszystko, co powinieneś wiedzieć